OBLEŃCE, inaczej robaki obłe mają kształt
ciała obły, to znaczy w przekroju zbliżony do koła.
Wyróżniają się jamą ciała i przewodem pokarmowym.
Wyróżniają się jamą ciała i przewodem pokarmowym.
Obleńce różnią się od płazińców kształtem ciała - są robakami
o obłym ciele. Większość z nich to nicienie.
Wykonując energiczne ruchy całym ciałem, potrafią utrzymać się w jelicie
żywiciela. Pokryte są kolagenowym oskórkiem, pod którym znajdują się mięśnie.
Mięśnie i oskórek tworzą razem wór skórno-mięśniowy.
Między umięśnioną ścianą ciała a układem pokarmowym znajduje
się obszerna jama ciała, wypełniona płynem. Pod wpływem ruchów i skurczów
zwierzęcia płyn jamy ciała miesza się i przelewa, spełniając funkcje układu
krążenia. Roznosi szybko po całym ciele pokarm, metabolity, gazy, wyrównuje ich
stężenie, słowem łączy organizm w jedną fizjologiczną całość. Ponadto płyn jamy
ciała spełnia funkcję szkieletu hydraulicznego. Jego ciśnieniu obleńce
zawdzięczają sztywność swych ciał. Ponieważ ciśnienie płynu zależy od napięcia
mięśni powłoki ciała, sztywność ciała może być zmieniana, gdy sztywność
mezoglei i parenchymy była wartością stała.
Układ pokarmowy
obleńców w przeciwieństwie do płazińców, jest przewodem pokarmowym, to znaczy
rurą, ciągnącą się przez ciało od otworu gębowego do odbytu. W układzie tego
typu obróbka pokarmu odbywa się systemem przepływowym, potokowym. Otwierają się
ogromne możliwości specjalizacji poszczególnych odcinków, odpowiedzialnych za
pobranie pokarmu, trawienie, wchłanianie, formowanie kału. Możliwe staje się
również częstsze pobieranie pokarmu, bo gdy jedna jego porcja znajduje się w
fazie wchłaniania, inna może być właśnie trawiona, a tymczasem zwierzę może już
pobierać trzecią porcję.
Przedstawicielem obleńców są:
Włosogłówczyca to choroba
wywołana przez włosogłówkę.
Włosogłówka to pasożyt jelita ślepego, rzadziej grubego. Nicień o nitkowatym
ciele o długości ok. 45-60mm – samiec i 60-75mm - samica. Żywi się głównie
krwią, co może wywołać anemię. Objawy włosogłówczycy:
gorączka
częste wypróżnienia z
dużą ilością śluzu i krwi
utrata masy ciała
zapalenia wyrostka
robaczkowego
osłabienie
bóle głowy
Cykl rozwojowy:
Zarażenie włosogłówczycą następuje głównie drogą pokarmową.
W jelicie cienkim z jaj wydostają się larwy, które wnikają do błony śluzowej
gdzie przebywają przez kilka dni, następnie opuszczają ścianę jelita cienkiego
i dostają się do jego światła skąd wędrują do jelita ślepego, gdzie
przyczepione do błony śluzowej dojrzewają płciowo.
Węgorkowicę
wywołuje nicień z rodzaju strongyloides.
Pasożytami są samice zasiedlające jelita cienkie i
osiągające rozmiar 2-4mm.
Zarażenie się polega na zjedzeniu lub wypiciu z wodą larw,
albo też wniknięcie ich przez skórę żywiciela. Podatne na tę chorobę są
szczególnie młode.
W wypadku zarażenia przez przewód pokarmowy objawem jest
nieznaczne zaburzenie
w ścianie jelita cienkiego
w razie wniknięcia larw przez skórę nastąpi
stan zapalny skóry
oraz jej świąd
po przedostaniu się do wątroby, następnie do pęcherzyków
płucnych i ich uszkodzeniu następuje:
stan zapalny wątroby
stan zapalny płuc
kaszel
podniesienie
wewnętrznej ciepłoty ciała
dojrzałe nicienie usadawiają się w jelicie cienkim i
powodują:
zaburzenia trawienia
zapalenia błony
śluzowej
a w ich następstwie następują:
oddawanie nie
uformowanego kału
biegunki
występowanie strzępków
krwi w kale.
Toksokaroza
czyli glistnica wywoływana
jest przez glisty czyli
nicienie toxocara canis
lub toxocara cati.
Jest to pasożyt bardzo niebezpieczny
również dla człowieka.
Samiec toxacara canis osiąga 5-10cm a samica 9-18cm. Nicień
umiejscawia się w jelicie cienkim.
Zarażenie może nastąpić drogą pokarmową lub śródmacicznie
(podczas ciąży larwy wnikają do macicy zarażonej żywicielki, a następnie do
płodów). Do zarażenia psów dochodzi poprzez zlizywanie jaj nicienia z sutków
chorej suki przez szczenięta lub zjadanie karmy zanieczyszczonej jajami.
Zarażenie śródmaciczne szczeniąt może nastąpić zarówno przez
sukę, która zaraziła się pasożytem przed ciążą jak i w jej trakcie.
Psy zarazić się mogą także poprzez zjedzenie żywicieli
rezerwowych takich jak myszy czy szczury.
Przebieg choroby zależy od kondycji zarażonego zwierzęcia
jak i od ilości pasożytów. Dochodzi do podrażnienia i nieżytowego zapalenia
błony śluzowej. Większa ilość pasożytów może spowodować nie tylko zaczopowanie
jelita, ale nawet jego pęknięcie. Toksokaroza jest szczególnie niebezpieczna
dla szczeniąt pomiędzy 20 dniem, a 8-9 tygodniem życia. W tym przedziale
wiekowym psów odnotowuje się największą śmiertelność w wyniku tej choroby.
Jej objawy to:
anemia
powiększony brzuch
bóle brzucha
zaburzenia nerwowe
(objawy rzekomo padaczkowe)
Toksoskaridioza wywoływana jest przez nicień toxascaris leonina.
Nicień zasiedla jelito cienkie lub żołądek.
Samica osiąga długość 4-10cm.
Inwazją tego pasożyta dotknięte są najczęściej zwierzęta
powyżej 6 miesiąca życia. Zarażanie następuje poprzez zjedzenie jaj. Możliwym
źródłem zakażenia jest również zjadanie zarażonych gryzoni. Objawami są:
osłabienie
osowiałość
biegunka
świąd skóry
możliwe objawy nerwowe
Ancylostomatoza
wywoływana jest u psów przez tęgoryjce
ancylostoma caninum i uncinaria stenocephala.
Bytują one w jelitach
cienkich i żywią się krwią. Jest to
drugi najczęściej występujący, po glistach, pasożyt drapieżników. W zależności
od gatunku i płci osiągają od 0,4mm do 21mm. Larwy wydalone z żywiciela do
środowiska zewnętrznego mogą przetrwać nawet 2 miesiące. Zarazić można się nimi
na trzy sposoby:
- doustnie
- wnikanie
larwy przez skórę (co powoduje widoczne punkciki wybroczyn i strupki)
-
śródmacicznie (płód zaraża się od matki, która tą drogą może zarazić nawet
kolejne 3 mioty)
Jeżeli do zarażenia dojdzie przez skórę larwy, po
przeniknięciu do naczyń krwionośnych, dostają się do serca, potem do płuc i do
oskrzeli, tchawicy i gardła. Wtedy zostają połknięte i umiejscawiają się w
miejscu docelowym swojej wędrówki – w jelicie cienkim.
Najłatwiej tęgoryjcami
zarażają się zwierzęta młode trzymane w miejscach o mokrym podłożu.
Objawy:
osłabienie apetytu, a
potem całkowity jego brak
wymioty
nieuformowany kał
wychudzenie
osłabienie
blade błony śluzowe
Prowadzi to do anemii spowodowanej pobieraniem krwi przez dorosłe
nicienie. Wyniszczenie organizmu zwierząt może doprowadzić nawet do ich
śmierci.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz